• 
• 

Με την συνένωση των χωριών στο διευρυμένο Δήμο Πτελεού με το νόμο Καποδιστρία, δημιουργήθηκε ένα εκτεταμένο παραλιακό μέτωπο. Η έδρα του Δήμου είναι το ομώνυμο ορεινό χωριό του Πτελεού έχοντας το Αχίλλειο και πολλούς οικισμούς στη θάλασσα.  Οι δύο αυτές γεωγραφίες έχουν πολλά διαφορετικά αλλά και αλληλένδετα χαρακτηριστικά. Επιχειρήσαμε να πραγματοποιήσουμε ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα που να εντοπίζει το ενδιαφέρον του στο παραλιακό μέτωπο. Μέτωπο με έντονο ανάγλυφο, σε σημεία του με όμορφες παραλίες και φιλόξενους όρμους, ποικίλες δραστηριότητες των κατοίκων του και ιστορικά μνημεία. Η  περιοχή συνδυάζει αρμονικά την αγροτική οικονομία με τον ήπιο τουρισμό. Η πρόσβαση μέσω της εθνικής οδού είναι εύκολη, ενώ τα καραβάκια που επικοινωνούν με τα νησιά των Σποράδων δίνουν μία νέα προσδοκία ανάπτυξης. Σ? αυτό το πλαίσιο κινηθήκαμε με τις αντίστοιχες δραστηριότητες που αναπτύσσονται παρακάτω.

 

    Ως στόχοι του προγράμματος ήταν:

 

?         Να γνωρίσουν τον τόπο και να χαράξουν ένα περιβαλλοντικό μονοπάτι.

?         Να εστιάσουν την προσοχή τους σε σημεία αισθητικά και σε άλλα που είναι ιδιαίτερα
υποβαθμισμένα ή μη προσεγμένα, από ανθρωπογενείςεπεμβάσεις.

?         Να εξοικειωθούν οι μαθητές στη «φωτογραφική ματιά».

?          Να αποτυπώσουν μέσω της φωτογραφίας, δημιουργίας σκίτσων και ατομικών σημειώσεων 
τις εντυπώσεις και συναισθήματά τους.

?         Να δουν φωτογραφίες μιας «άλλης εποχής», αναζήτηση σε αρχείο των κατοίκων, να 
κατανοήσουν την αλλαγή του χρόνου και των συνηθειών των κατοίκων και του  τόπου, στην περιοχή μελέτης.

?         Να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές τη σχέση του παρόντος με το μέλλον αλλά και με το παρελθόν.

?         Να αναπτύξουν την συνεργασία μεταξύ τους.

?         Να έρθουν οι μαθητές σε επικοινωνία με τους κατοίκους της περιοχής τους - 
άνοιγμα του σχολείου  στην τοπική κοινωνία.

ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΤΕΛΕΟΥ

   

Το όνομα του χωριού που το συναντούμε σε ουδέτερο (το Πτελεόν), σε αρσενικό (ο Πτελεός) και σε θηλυκό (η Πτελεός, στον Όμηρο), γένος, όπως και οι διάφορες άλλες μορφές που κατά καιρούς πήρε αυτό (Φτελιό^Φτελιά, Πτελεός, Πτελεά, Φιτέλιον) οφείλεται στο δέντρο φτελιά. Αυτό φαίνεται ότι δεν οφείλεται στο ότι φύτρωναν πολλές φτελιές στην περιοχή αλλά ίσως στο ότι η φτελιά θεωρούνταν ιερό δέντρο, αφού σύμφωνα μ' ένα επίγραμμα του Αντίφιλου Βυζάντιου τον τάφο του Πρωτεσίλαου τον ίσκιωναν φτελιές. Ο Πρωτεσίλαος, που στους περισσότερους είναι γνωστός μόνο ως βασιλιάς του Πτελεού που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο, ήταν πανάρχαιος τοπικός, προολυμπιακός, «πρότερος» θεός.Γι' αυτό και  η σφραγίδα του Δήμου Πτελεού, μετά τη δημιουργία του πρώτου ελεύθερου ελληνικού κράτους, το 1832, παρίστανε μία σπηλιά (τάφος του Πρωτεσίλαου) και, έξω από αυτή, μία φτελιά.

Η ιστορία του Πτελεού είναι πανάρχαια. Είναι από τις λίγες πόλεις που διατηρούν το ίδιο "όνομα από την ομηρική ακόμα εποχή μέχρι σήμερα. Το Πτελεό ήταν και σημαντικό λιμάνι από την αρχαιότητα ακόμη (Πελοποννησιακός πόλεμος 421 π.Χ.). Μεγάλη παρουσία έδειξε στους Ρωμαϊκούς χρόνους, στους Μακεδονικούς πολέμους και στους βυζαντινούς χρόνους. Στα 1210 μ.Χ. η πόλη έγινε βενετσιάνικη.

Στα 1396 οι Τούρκοι κυρίεψαν για πρώτη φορά το Πτελεό. Διοικητής της φρουράς του Πτελεού τότε ήταν ο Βενετός μαρκήσιος Ιάκωβος. Ύστερα από συνθήκη που έκαναν οι Βενετσιάνοι με τους Τούρκους κατακτητές το Πτελεό ήρθε πάλι στα 1411 στην κατοχή των Βενετσιάνων.

Στις 14 Ιουλίου 1470, τρεις μέρες μετά την πτώση της Χαλκίδας, παρά τη γενναία αντίσταση της βενετσιάνικης φρουράς το Πτελεό. καταχτήθηκε οριστικά πια από το στρατηγό του Μωάμεθ Τουρχάν βέη. Η περίοδος της τουρκοκρατίας κράτησε από το 1470 μέχρι και το 1832, οπότε συμπεριλήφθηκε στο πρώτο ελεύθερο ελληνικό κράτος.

Το Πτελεό ελευθερώθηκε το 1832. Ο δημότης λεγόταν Πτελεάτης.

Θρύλοι

Το αίμα που ουρλιάζει

Πριν πολλά χρόνια οι Τούρκοι κατέστρεψαν μια εκκλησία και μια εικόνα της Παναγίας. Οι κάτοικοι της περιοχής, της λεγόμενης Παναγίας στο Πηγάδι Πτελεού άκουγαν ουρλιαχτά τα βράδια χωρίς να ξέρουν τι είναι. Ο θρύλος λέει ότι τελικά τα ουρλιαχτά προέρχονταν από την εικόνα που βρέθηκε στη περιοχή.  Χτίστηκε εκκλησία η Παναγιά Ξενιά και η εικόνα

μεταφέρθηκε εκεί, και οι κάτοικοι ησύχασαν.

Ο αράπης

Στην μπρινιώτισα πολλά χρόνια πριν οι πειρατές είχαν για κρησφύγετο μια σπηλιά. Εκεί έκρυβαν τα λάφυρα από τις επιδρομές τους. Μαζί μ? όλα τ? άλλα υπήρχε κι ένα μπρούτζινο άγαλμα με ένα μεγάλο χρυσό σταυρό πάνω του. Το έλεγαν αράπη και τη σπηλιά, η σπηλιά του αράπη.

  

Αχίλλειο

Απ? το παρελθόν . . . στο σήμερα

 

 

Πηγάδι

Απ? το παρελθόν . . . στο σήμερα

 

 

 

 

 

 

Μαθητές

 

Α΄ Γυμνασίου

Αργυρίου Σαββούλα

Καρούτης Χρίστος

Μπουρτζής Γιώργος

Σούσκου Ελένη

Ντερβίσης Νίκος

Μαμούρα Δήμητρα

Β΄ Γυμνασίου

Σκούρα Ιωάννα 
Χαλάτση Μαρία
Ζαχαρίνοφ Αϊχάν
Σούσκος Γιώργος
Καλαντζή Βασιλική
Τσάτσαλος Κωνσταντίνος
Κωνσταντίνου Άννα

Παρδαλού Ελένη

 

Γ?  Γυμνασίου
Γιαννακοπούλου Αθηνά
Γουργιώτη Ολυμπία
Καλαντζής Παναγιώτης
Κόρκου Ευθυμία
Κωστόπολυος Κωνσταντίνος
Λεϊμονή Βασιλική
Λούζι Κατερίνα
Λωρίδας Κωνσταντίνος
Μόσχου Ματούλα
Ντούμα Μαρία
Πλασταρά Βίκυ
Τούλιος Ερρίκος
Χασιώτη Μαρία
Α΄ Λυκείου 
Λεϊμονή Μαργαρίτα
Μπουρτζή Χριστιάννα
Λεϊμονής Γιώργος
Ξυνογαλάς Γιώργος
Αγγελούκου Αλεξάνδρα
Αντωνίου Βαγγέλης
Κωστόπουλος Θανάσης
Μπουρτζή Βίκυ
Καρούτη Ελένη

 Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικοί
Γκινίδης Ιωάννης
Λιάνου Ευαγγελία
Πλαβός Ελευθέριος